Nacjonalizacja, czyli proces
przejmowania przez państwo mienia prywatnego, była jednym z głównych
narzędzi wykorzystywanych przez władze dla utrwalenia zmian ustrojowych
zainicjowanych w 1944 r. Preferowanym typem własności stała się wówczas
własność społeczna. Przejmowanie mienia realizowane było na podstawie
aktów nacjonalizacyjnych, których przykładem jest ustawa o przejęciu na
własność Państwa podstawowych gałęzi gospodarki narodowej z dnia 3
stycznia 1946 roku (Dz.U. Nr 13, poz. 17 z późn. zm.). Równolegle, na
podstawie dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. (Dz.U. z 1945 r. Nr 3
poz. 13, z późn. zm.), prowadzona była reforma rolna polegająca na
parcelacji nieruchomości ziemskich na rzecz tworzenia nowych gospodarstw
rolnych oraz upełnorolnienia gospodarstw małych.
W wyniku przemian ustrojowych stosunki
własnościowe zostały ukształtowane w przeważającej mierze w sposób
trwały i nieodwracalny. Podobne stanowisko zostało zawarte w
uzasadnieniu do postanowienia Trybunału Konstytucyjnego z 28 listopada
2001 roku (SK 5/01), w którym Trybunał stwierdził: ”akty normatywne tych
organów (PKWN, KRN, Rząd Tymczasowy) były podstawą rozstrzygnięć
indywidualnych, które m.in. ukształtowały strukturę własnościową w
obszarze własności rolnej, a także stosunki prawne w innych dziedzinach
życia społecznego. Upływ czasu, który z punktu widzenia prawa nie jest
zjawiskiem obojętnym, nadał tym stosunkom trwałość i dziś są one
podstawą ekonomicznej i społecznej egzystencji społeczeństwa polskiego”.
Istnieje jednak grupa decyzji
nacjonalizacyjnych (wydanych bez podstawy prawnej lub z jej
naruszeniem), w przypadku których można składać wnioski o stwierdzenie
ich nieważności. Ustalenie właściwości organów władzy publicznej do
rozpatrywania prawidłowości danego wniosku zależy od rodzaju mienia,
które było przedmiotem przejęcia w trybie nacjonalizacji. Opis sposobów
realizacji roszczeń reprywatyzacyjnych w ramach obowiązującego prawa
znajdą Państwo TUTAJ.
Ministerstwo Skarbu Państwa nie prowadzi
bezpośrednio spraw związanych z odzyskiwaniem mienia przejętego przez
Państwo na podstawie aktów nacjonalizacyjnych, tak więc nie stwierdza
nieważności decyzji podjętych z rażącym naruszeniem prawa (art. 156 par.
1 pkt. 2 Kpa). Do jego obowiązków należą natomiast: przygotowywanie
projektów aktów prawnych dotyczących reprywatyzacji (w zakresie
niezastrzeżonym dla innych organów), udzielanie zainteresowanym
informacji o prawnej możliwości realizacji roszczeń reprywatyzacyjnych
oraz gospodarowanie państwowym funduszem celowym pn. Fundusz
Reprywatyzacji. Opis zadań Departamentu Reprywatyzacji i Rekompensat
Ministerstwa Skarbu Państwa odnajdą Państwo TUTAJ.
Zachęcamy Państwa do zapoznania się z
materiałami dotyczącymi projektu ustawy o świadczeniach pieniężnych
przyznawanych niektórym osobom, których dotyczyły procesy
nacjonalizacji. Został on przygotowany przez Ministerstwo Skarbu Państwa
w konsultacji z innymi ministerstwami oraz organizacjami osób
poszkodowanych dekretami nacjonalizacyjnymi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz